อินเตอร์ ไมอามี เสมอกับ อัล อาห์ลี 0-0 ในเกมที่น่าเบื่อเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะในครึ่งแรกที่อินเตอร์ดูไร้ทิศทางเหมือนไม่รู้วิธีเล่นฟุตบอล ส่วนอัล อาห์ลีควรได้ประตูจากโอกาสหลายครั้ง รวมถึงจุดโทษที่พลาด

ลิโอเนล เมสซี่ แม้จะเริ่มเกมอย่างเงียบเชียบในบทบาทที่คลุมเครือ แต่ในครึ่งหลังก็เริ่มเผยแววอัจฉริยะที่ยังคงอยู่ ชวนให้นึกถึงศิลปินในช่วงปลายชีวิตที่ยังมีท่วงท่าเก่า ๆ ติดตัวอยู่ แม้ร่างกายจะไม่เหมือนเดิม

บทความสะท้อนภาพใหญ่ของรายการนี้ว่า เป็นเพียง "ผลิตภัณฑ์" ที่ฟีฟ่าสร้างขึ้นเพื่อผลทางการเมือง เศรษฐกิจ และอำนาจ มากกว่าจะเป็นการแข่งขันฟุตบอลเพื่อแฟนบอลจริง ๆ โดยใช้ความรักของผู้คนที่มีต่อเมสซี่เป็นเครื่องมือทางอารมณ์

แม้เกมจะจืดชืด แต่พิธีเปิดกลับน่าประทับใจ เต็มไปด้วยดนตรี แสง สี เสียง และผู้คนที่ดูมีความสุขจริง ๆ นั่นคือสิ่งเดียวที่ "จริง" ในงานที่ดูเป็นการแสดงมากกว่าการแข่งขันนี้

เมสซี่ ยังเปล่งประกายในบางจังหวะ แต่ก็เป็นเงาของตัวเขาในอดีต ภาพของความยิ่งใหญ่ที่ถูกจับวางบนเวทีเพื่อขายความรู้สึกของผู้คนกลับคืนให้เจ้าของผลประโยชน์ – ราวกับเสื้อแข่งจำลองไร้วิญญาณที่ถูกขายให้แฟนบอลในนามของสิ่งที่เคยมีความหมาย.